Leuke discussie stereo uit vier luidsprekers.
Als er congruent opgenomen zou worden zou het allemaal niets uitmaken, echter iedere opnamestudio hanteert zijn eigen (eind)mix... sommige zo sterk dat je het bijna een digitale handtekening zou kunen noemen.
Als er volledig stereo (hard panning) met een duidelijk L en R kanaal zou zijn, zoals dit in oude opnames wel het geval was, kun je dit prima uit vier luidsprekers horen. Gitaartje L, drums R, zang L+R als voorbeeld. Plaasting zou dan zowel gescheiden als diagonaal kunnen en het stereo beeld en de plaatsting hiervan zou volledig blijven bestaan.
Aangezien in de moderne digitale techniek veelal een percentage panning ( bijvoobeeld; linker kanaal voor 80% via links en 20% via rechts) voor specifiek instrumenten wordt gehanteerd verdient het de voorkeur om dit slechts via 2 luidsprekers weer te geven.
In het laatste voorbeeld zou er bij weergave via vier luidsprekers ontstaat er een complex stereobeeld wat de mens niet als prettig ervaart onstaat vanwege een aantal redenen;
- de hoeveelheid informatie of "data" welke mensen horen heeft een maximum ( bij spraak kunnen we bijvoorbeeld maximaal 350 woorden per minuut bij waarnemen en verwerken)
- er bestaat ook nog zoiets als de 'frequentieselectiviteit' van het gehoor. Men gebruikt in dit verband ook wel de term 'oplossend vermogen' (voor frequentie in dit geval).
-Verder speelt maskering hierin ook nog een belangrijke rol, tenslotte wordt er een complex aan frequenties gelijktijdig weergegeven.
Door bovenstaande zaken vinden we een teveel aan informatie niet echt prettig en nemen we ook lang niet alles waar... onze "resolutie"is er simpelweg niet groot genoeg voor.
Tijd voor een upgrade van het menselijk gehoor???
