Deze 'ouwe lul', gesticht in 1957, luisterdt nu naar de Davis/Cousins-editie van Genesis' Wind & Wuthering - sinds gisteren in huis (per post). Had aanvankelijk de ongelooflijk slecht geremasterde DER-uitvoering: hel, schel en te weinig detail en diepte. Heb nogmaals op play-toets gedrukt. Het laatste, echte, Genesis-oude-stijl-album. Voordat Phil Collins de muzikale en commerciele mores ging bepalen. Tjoch tjammer dat het vele bands zo verging hoe dichter de commercielere en geliktere 'eighties' naderde en uiteindelijk een feit was. Veel bands hebben de tachtiger jaren muzikaal en atistiek niet of nauwelijks overleefd: ELP, Genesis, YES, King Crimson, Led Zeppelin, Steely Dan etc, etc. Velen hebben in de negentiger jaren pas hun revival gekend, tewijl sommige in het voorgaande decennium commercieel uitstekende zaken deden: Genesis bijv., dat zelfs begin jaren negentig een vet contract afsloot met Volkswagen, Würzburg. Doch dat was echter, acheraf gezien, onderdeel van zijn zwanezang. De meeste bands zijn opgeheven of stierven een zachte dood, doch hun fandom is nog streeds springlevend.
