Nou wat een leuke discussie zeg!
Even nog wat meningen van mij:
Een interessant neveneffect van SACD is, dat bij goede labels, en mijn ervaringen strekken zich uit tot Verve, Stockfish en Opus 3 er alles aan gedaan wordt om de opnames zo geperfectioneerd mogelijk uit te voeren, Stockfish met name is hier een goed voorbeeld van.
Ik kan me dan ook voorstellen dat het eindresultaat van tweekanaals SACD en CD heel erg dicht bij elkaar ligt. Ik denk dat je dan over een uitmuntende installatie èn over uitmuntend (en geoefend) gehoor zult moeten beschikken om verschillen te kunnen horen.
Maakt dit SACD waardeloos? Ik denk het niet, want als spinn-off heb je vaak te maken met uitmuntende opnames.
Na afgelopen dagen zeer kritisch geluisterd te hebben, valt me toch op dat bij SACD weergave de bassen iets beter gedefinieerd en strakker lijken te klinken en de stemmen wat transparanter. Maar A: ben ik al 50 dus zal mijn gehoor niet meer helemaal top zijn en B: beschik ik niet over een high-end installatie.
Binnenkort ga ik luisteren bij mijn HiFi winkel, die heeft momenteel een high-end Marantz installatie opgesteld staan.
Dan de meerkanaals discussie. Bij normale opnames kan het inderdaad irritant zijn dat er opeens gitaren uit je rear speakers klinken. Dit is heel goed te horen bij het nummer "Temptation" op de SACD "'The Girl In the Other Room" van Diane Krall. Ze klinken werkelijk spatzuiver, maar komen wèl uit je rear speakers. Dit kun je irritant vinden of niet. Het valt me op dat vooral "beginners" willen kunnen horen dat de rears worden aangesproken.
Maar het kan ook anders. Als je te maken hebt met heel erg goede opnames, dan zullen de surround speakers alleen maar bijdragen aan een ruimtelijker effect, zonder dat het klankbeeld wordt verstoord. Dit is bijvoorbeeld schitterend uitgevoerd op de SACD "Autumn Shuffle" van Peder af Ugglas (Opus 3 label). Ik heb echt een aantal keren mijn oren tegen de surounds moeten leggen om te horen of er wel geluid uitkwam. Ja dus....
Zulke opnames wil ik graag meer!
Dan hebben we natuurlijk nog de meerkanaals SACD's met een hoog "fun" gehalte. Jeff Waynes geremasterde Hybride SACD "War of the Worlds" is hier een uitstekend voorbeeld van. Hier verplaatst het geluid zich van de ene naar de andere speaker. Heel erg leuk als meerkanaals demonstratie, maar wèl vermoeiend.
Dark Side of the Moon: van hetzelfde laken een pak. Alle speakers worden enorm aangesproken, Het geluid komt van links, rechts, achter, diagonaal enz. Houd je van sensatie, dan is dit een hele leuke!
Waarmee ik maar wil zeggen dat je, zoals gebruikelijk, niet teveel kunt generaliseren...