Citaat van: Nb op maart 05, 2020, 17:20:05
In futiele zaken kun je kiezen, de echt belangrijke zaken heb je mee te dealen.
Mensen denken en zeggen dat je alles zelf bepaald. Nu, niets is minder waar, want wanneer je het eenmaal achter de rug hebt, piep je wel anders, de realiteit is 180 graden anders, precies het tegenovergestelde van wat je er altijd van dacht te kunnen weten dat 'ie was en is.
Ik ben sinds mijn opname op 4 januari in het Alrijne Ziekenhuis Leiderdorp vooral fysiek steeds zwakker geworden doch mentaal steeds sterker, al heb nog nooit zo vaak en intens gehuild sindsdien, iets wat ik zeker ook moest leren. Voor mij betekend leven vooral overgeven en overgave, en niets meer dan dat, aanvaarden wat men kan veranderen, en betekend zo'n beetje voor alles. IJzer met handen breken? No way! Dat zal ik nooit meer proberen. The easy way is my way. Dus vanaf nu: Go with the flow! Of zoiets. Ondanks dat ik minder kan, kan ik ook meer, namelijk meer genieten. Ik ben er steeds meer voor mijn medemens en medemens dus voor mij. Wat mij de laatste weken overkomt had ik nooit durven dromen of durven verwachten, dat sommige mensen ECHT aardig zijn, zoals de boys hier op het forum. Ben ik nu aardiger geworden, zijn jullie het, of zijn wij met zijn allen aardiger geworden? Mijn vijandigheid lijkt wel met de noorderzon vertrokken te zijn: Fentanyl? Of anderszins? Al voordat ik fentanyl ging gebruiken richtte mijn boosheid zich voornamelijk zich tegen mijzelf. Ik riep eens in de keuken keihard: "Klootzak, klootzak, klootzak.", tegen mijzelf vanwege het feit dat ik dat van mijzelf ook zo vond. Nu ben ik dat gevoel helemaal kwijt. Ik weet wel dat ik eigenlijk een sissy, een doetje, ben, maar daar hoef ik mijzelf toch niet voor te schamen? Ik ben een lief mens voor alles, en dat weet ik, maar die eeuwige competitie... Gek, maar wanneer ik mijzelf in de spiegel ziet, ziet ik ik eigenlijk alleen maar zachtaardigheid en zachtmoedigheid. Iets waar je als man het liefst voor weg loopt, omdat onze zachte kanten niet gezien mogen worden? De vrouwen zien juist deze kanten het liefst, onze kinderen ook. Maar ja, niet mannelijk hè? En wij weten allemaal dat juist dat onze allerzachtste kanten ook onze allermooiste kanten zijn. Waarom ik dit her opgeschreven heb weet ik niet. Een afrekening met mijzelf misschien. Maurice, ik wist dat wij elkaar ooit weleens hierin zouden vinden, jij de professional en ik de eeuwige zoeker.
