Zoals beloofd bij de aanschaf van 'Sound Design 5', hierbij een vergelijk tussen de originele opnames (een aantal nummers) en de vesi van STS-Digital;
Ik hoorde de CD 'Midnight Slows' voor het eerst bij Fritz thuis toen er een luisteravond werd gehouden naar aanleiding van vervanging van de Wilson's door de Blumenhofer's.
Ik ben niet persé groot fan van Jazz maar deze combinatie van Hammond orgel en Tenor sax vond ik echt geweldig en ik was diep onder de indruk van de opnames (meer die avond waren onder de indruk).
De opnames zijn gemaakt in Parijs in 1967 maar de helderheid en de toon waarop de instrumenten werden gelanceerd was werkelijk fantastisch.
Thuis aangekomen en nog steeds met het zelfde nummer (When I'm Blue) in mijn hoofd spokend, heb ik de CD 'Midnight Slows' direct besteld op internet.
Ik heb deze CD ondertussen aardig grijs gedraaid en des te blijer werd ik van het nieuws dat STS-Digital een hele CD van Buddy Tate en Milt Buckner 'geremasterd' had in samenwerking met 'Sound Design'.
Op de X-Fi show in Utrecht zag ik de CD, heb deze beluisterd (Marantz KI Pearl en Boston) en direct meegenomen.
Tijd voor een vergelijk tussen origineel en de 'geremasterde' versie;Wat opvalt bij de 'originele' CD is dat de bas erg nadrukkelijk aanwezig zijn, niet persé storend, maar voornamelijk de bas is iets teveel van het goede en zorgt ervoor dat wanneer de sax 'na-ademt' na een toon of stuk de natoon meer bas is dan een saxofoonklank, ook is er niet heel veel breedte in de opname, het geluid komt niet ver links en rechts buiten de luidsprekers.
Ook komt de saxofoon erg hard uit de luidsprekers, in verhouding een heel stuk luider dan het orgel en de andere instrumenten, wat natuurlijk logisch is maar soms lijkt het net alsof Buddy Tate tien centimeter van de microfoon af staat wanneer hij een stuk blaast.
Na de 'Sound Design 5' te hebben beluisterd is van al het bovengenoemde niets meer over, de bas is zodanig gedrukt dat de sax echt als een sax klinkt en ook de naklank tijdens het 'ademen' klinkt puur als een sax en niet als teveel bas. Het geluid komt ook verder links en rechts uit de luidsprekers, wat er bij mij voor zorgt dat de muziek wat boeiender blijft doordat er direct een andere sfeer ontstaat.
Uiteraard is er ook gezorgd voor de nodige akoestiek en galm, niet teveel maar net dat beetje wat mist bij het origineel, de sfeer van de geheel CD is prettig en ook is de saxofoon iets getemperd waardoor het samenspel met de andere instrumenten beter in verhouding is.
Uiteraard zijn alle details nog ruimschoots aanwezig alleen is de gehele sfeer van de opnames zodanig verbeterd dat dit een versie is waar ik uren naar kan luisteren, alsof er 'live' voor je gespeeld wordt door deze legendes van artiesten.
Prettige ambiance en heerlijke 'old fashioned' jazz en een absolute verbetering (imo) ten opzichte van de orginele opname, welke zeer goed is maar net een paar dingen mist die het fantastisch hadden kunnen maken (nog steeds wel fascinerend dat de opnames uit 1967 stammen).
Fritz en de rest van het STS-Digital Team: You did it again!!!
Mijn complimenten met jullie CD 'Sound Design 5' en voor eenieder die van 'old fashioned' jazz houdt is dit echt een absolute aanrader!
