Er is voor de geluidstechnicus een belangrijk verschil tussen masteren voor een LP of voor een CD.
Voor een LP moet de dynamiek (in het laag) binnen bepaalde grenzen blijven anders vliegt de bijtel uit de pas bij het snijden van de matrijs.
Herkenbaar wellicht nog de "Alle 13 goed" LP's waar de tracks zo dicht op elkaar geperst moesten worden, dat van dynamiek helemaal niets meer over bleef.
Wat dus in de jaren '90 gebeurde was, dat de LP master gebruikt werd om een CD te persen. Géén optimale situatie. Daarna kreeg je de her-uitgave van de bekende albums als "re-mastered" editie, waarbij de dynamiek wel volledig gebruikt kon worden.
Let wel, dit re-masteren gebeurde nog steeds met dezelfde stereo mix.
De mening van de betere geluidstechnicus is echter dat je dynamiek problemen niet moet oplossen bij het masteren, maar moet voorkomen in de mix.
Dat betekend dat je een mix voor de LP en en mix voor de CD zou moeten maken.
Veel artiesten die tegenwoordig, naast de CD, ook hun materiaal weer op vinyl willen uitbrengen zien zich geplaatst voor dit dilemma en kiezen voor de eenvoudige, mindere oplossing.
PS. Ik wil hier benadrukken dat de beperkte dynamiek van een LP géén kwaliteitsbeperking hoeft in te houden. Een goede mix en masteringproces zal altijd prima klinken.
Daarbij heeft de techniek ook niet stil gestaan. Met "half-speed mastering" en "Direct Metal Mastering - DMM" klink de moderne LP beter dan hoe die vroeger geklonken zou hebben.
