Vandaag dus de reeds lang geleden geplande shoot-out van een aantal SACD spelers van Marantz. Tegen 11:00 uur kwamen Robert en William aan, even later gevolgd door Rob en Joost. William en Rob waren nieuw voor mij, Joost en Robert kende ik al van eerdere M&G's.
Helaas waren er een aantal mooie spelers afgevallen maar dat gaf ons wel de gelegenheid om een wat minder strak tijdschema te hanteren. Daardoor ontstond er ook nog ruimte aan het eind om zelf meegebrachte muziek te beluisteren.
Hoe zijn we te werk gegaan? We zijn begonnen met de 4 testnummers af te spelen op de SA 11–S1 om iedereen te laten wennen aan het geluid en de akoestiek van mijn ruimte. Daarna hebben we dezelfde nummers (steeds de 1e 3 minuten) afgespeeld op de SA 7003, de SA 15-S1 en de KI Pearl. Tot slot nogmaals deze nummers weer op de SA 11-S1. Telkens werd de aan de beurt zijnde speler eerst vooraf een half uurtje op het net aangesloten en aangezet om op te warmen. Alle spelers hebben dus warm en onder gelijke omstandigheden hun kunsten mogen vertonen.
Gebruikte testnummers:
Trijntje Oosterhuis – Do you know the way to San José
Sting – Englishman in New York
Tori Amos – I can't see New York
Yello – You better hide
De SA's zijn aangesloten op een Marantz PM 15-S2 die een setje Totem Sttaf's aansturen. Voor het aller diepste laag speelt een subwoofertje (REL Strata III) mee. Bekabeling is van Cardas (crosslink) en de gebruikte interlink is van SoundRight (een Xindak-cloon). Het enige wat dus steeds gewisseld werd is de SA-speler. Zelfs het volume is niet gewijzigd tijdens de gehele testsessie.
We hebben met name gelet op de volgende punten:
- Ruimtelijkheid
- 3-D afbeelding
- Hoge tonen (niet fel/dof)
- Mid tonen (hoe natuurgetrouw klinkt de stem)
- Lage tonen (controle over de bassen)
- Coherentie van het hoog/mid/laag
Over de verschillende spelers zijn door het gezamenlijke testpanel de volgende opmerkingen gemaakt:
SA 7003:
Muzikale speler, doet zijn ding. Laat goed horen wat er is maar klinkt wat geknepen waardoor de stemmen een wat hees karakter krijgen. Muziek, maar ook de stemmen blijven wat aan de speakers plakken en komt niet lekker los. Stereobeeld is compacter en er is minder dynamiek. Ook heeft deze speler van de 4 de minste controle in het laag.
SA 15-S1:
Ook een hele muzikale speler, wel wat kleuring (aanzetten) van het laag waardoor deze wat bruiner/warmer overkomt. Zegt maar een beetje het old skool Marantz geluid waar het merk vroeger om bekend stond. Geeft een mooie dynamiek, is vol en warm. Stemmen zijn goed verstaanbaar.
Het stereobeeld is grootser dan de SA 7003 maar ook deze speler heeft wat moeite met de controle over het laag waardoor het wat wolliger klinkt.
SA KI Pearl:
Verfijnder dan de SA 15-S1, aanslagen van de instrumenten zijn beter. Het uitsterven van de geluiden is ook mooier. Staging en 3-D is erg mooi van deze speler, plaatje klopt gewoon. Wel klinkt deze speler wat frisser/analytischer waardoor het op den duur in sets die daar gevoelig voor zijn wat "too much" zou kunnen worden. Controle van het laag is beter dan bij de SA 7003/SA 15.
SA 11-S1:
Deze speler werd door het panel omschreven als uiterst transparant, heel open met veel attack daar waar nodig. Veel lucht rondom de instrumenten/zangers. Heel breed stereobeeld met ook nog een groot 3D beeld. Muziek, maar met name stemmen komen helemaal los van de speakers waardoor deze als het ware "verdwijnen". Er staat echt een stem voor je te zingen. Deze speler legt de meeste energie in de instrumenten en heeft een goede controle in het laag. Zeer vloeiend geluidsbeeld, goed voor wat kippenvel af en toe.
Wat zijn nu de conclusies van vandaag? Opvallend was dat we hebben kunnen vaststellen dat een bron (en niet alleen een versterker) ook van wezenlijke invloed is op de controle van het laag. De SA 11 doet dat bijvoorbeeld een stuk beter dan de SA 7003. Maar eigenlijk is het ook geen eerlijk vergelijk als je kijkt naar de nieuwprijzen van de verschillende spelers. In dat opzicht is zelfs de term van het "vergelijken van appels met peren" vandaag gevallen.
In principe krijg je bij Marantz dus waar voor je geld. De SA 11-S1 is echt een "dreammachine" die alles gewoon heel erg goed doet en een prachtig stereobeeld neerzet.
De KI Pearl doet daar weinig voor onder (iets minder controle in het laag en een iets minder breed stereobeeld) maar wel wat analytischer. Maar dat is ook een smaakkwestie. Ook met een KI Pearl kun je geweldig mooie muziekmomenten beleven.
De SA 15-S1 op zijn beurt doet weinig fout maar heeft wat zorg nodig waarmee je hem combineert. Een te warme versterker zal een beetje een deken over het geluidsbeeld leggen als gevolg van het aanzetten van het laag.
De SA 7003 tenslotte is misschien wel de mooiste speler om te zien met zijn hoogglans zwarte zijkanten. Schijnt niet standaard te zijn op dit model maar het stond hem erg fraai. Ook een hele mooie speler, zeker in zijn prijsklasse, waar je heel blij van kunt worden. Je moet 'm dan alleen niet gaan vergelijken met een KI Pearl/SA 11 want dan is er echt een (groot) verschil.
Tot zover de door mij opgetekende ervaringen van vandaag, een unieke dag mag ik wel zeggen waarbij 4 Marantz-spelers konden worden vergeleken onder ideale omstandigheden met zeer aangenaam gezelschap.
Rob, William, Joost en Robert bedankt voor jullie inbreng en de leuke dag! Jullie reacties en eventuele aanvullingen op bovenstaande verhaal zijn uiteraard welkom.
