Ook onlangs van cz79 overgenomen:
W.A. Mozart: Requiem, KV626/ Susan Gritton, et al/ Scottish Chamber Chorus & Orchestra o.l.v. Charles McKerras (Linn Records, ©2003/ Hybrid SACD).
Met afstand mijn klassieke favoriet, naast alle symfonieën van Bruckner, Mahler en Shostakovich. Maar dit werk, hoewel het een dodenmis betreft, is een loflied op het leven - één grote champagnetoast met kaviaar op het menselijk bestaan. Mozart overwon de dood in zijn zonder meer fantastische muziek. Als geen andere componist belichaamd hij de humaniteit van God, wie of wat dat dan ook wezen mag. De film 'Amadeus' van Milos Forman onderstreept dit nog eens fijntjes, hoewel 'bad guy' Saliery de hoofdrol speelt in dit tragi-komisch drama. Mozart, door biograaf Wolfgang Hildesheimer "het grootste genie uit de geschreven geschiedenis" genoemd, heeft het archetype van kinderlijke ondeugd gekoppeld aan genialiteit geïntroduceerd. Daar heeft theoretisch fysicus Albert Einstein een voorbeeld aan genomen, zo lijkt het althans. Er zijn nog wel meer onbegrepen geniën, ik sluit mijzelf niet uit. Maar zij zijn niet allen zo "verlicht" en ondeugend, wonderkind en componist Felix Mendelssohn Bartholdy bijvoorbeeld, deze was uiterst serieus in zijn houding en opvattingen. Ook de meer dan briljante musica Marin Alsop heeft niet díe uitstraling die Mozart zo kenmerkte. Privéproblemen, geldzorgen, een te drukke agenda of gewoon 'Weltschmerz'? Wie zal het zeggen? Ik mag het niet zeggen [sic]. Doch tijd zal uitwijzen waarom sommige mensen nu eenmaal, ondanks hun tegenspoed, onder alle (normale) omstandigheden de zon toch in het water zien schijnen en en sommige zelden. Yin en Yang blaast ook hierin de grootste partij mee kan ik een ieder verzekeren. Maat John beweerdt steevast dat "het" allemaal cabaret is...
Cor.
