Ik heb zelf sterke twijfels bij het nut van groene stiften en stikkers dan wel matten om reflectie/verstrooiing tegen te gaan.
Voor zover ik weet is dit namelijk helemaal geen issue bij cd's, aangezien het uitsluitend om binaire informatie gaat. En binair is wel of niet, aan of uit, hoog of laag, donker of licht. Iets er tussen in bestaat niet.
Hoe dit in de praktijk werkt staat hier subliem uitgelegd, zelfs dusdanig dat ik het ook kan begrijpen:
http://www.fransvaneeckhout.be/bijleren/geluid_cd_speler03.htmWikipedia noemt dit nog:
CiteerWerking
De cd wordt van binnenuit naar buiten afgelezen (door de polycarbonaatdrager heen) in een spiraalspoor van putjes. Eigenlijk dus verhoginkjes of dammetjes, het negatief van de putjes van de geperste zijde. Dat spoor komt met een constante snelheid van 1,2 m/s voorbij: aan het begin draait de schijf daarvoor sneller rond dan aan het eind. Het lezen van de putjes/dammetjes gebeurt met een diode-laser met een golflengte van 780 nm. De dammetjes zijn ongeveer 125 nm hoog en 500 nm breed en variëren in lengte van 833 tot 3054 nm. De reflectie van het laserlicht wordt continu gemeten. Door uitdoving (interferentie) worden de dammetjes als licht, en de putjes als donker gezien. Hieruit wordt het originele signaal teruggerekend.
We praten dus echt over 1'en en 0'en. Verstrooiing of reflectie in de kast of door de cd heen maken niets uit, zolang er maar directe terugkaatsing is indien nodig. Eigenlijk hetzelfde als Morse code die je via licht stuurt. Het maakt niet uit of je dit bij donker of licht doet, de boodschap blijft hetzelfde en wordt op dezelfde manier vertaald tot iets wat de mens wel kan begrijpen. Zolang de lichtcode maar gezien wordt. Dit betekent dat de ontvanger (fotodiode) voldoende gevoelig moet zijn om een voldoende discriminatie tussen licht en donker te kunnen maken.
Bijvoorbeeld elektrische binaire signalen kunnen bijv 5V zijn (aan) en 2V (uit). In beide gevallen is er spanning, maar toch wordt het anders geïnterpreteerd. Interessant wordt het indien er een spanning is er ergens tussen in. Hoe reageert de schakeling hier op (oftewel, binnen welke bandbreedte ziet het signaal als aan of als uit, is +4,99V aan en 2.01 en lager uit? Hoe reageert deze op de tussenliggende spanningen?) Zelfde geldt voor foto diodes, en de grap is, die zijn gespecificeerd (ik heb ze niet, die specs).
Een andere discussie is wat de gewichtstoename doet. Je plakt er extra massa op, en dat kan onbalans in het draaien verkleinen (indien perfect uitgelijnd, vergelijk met balanseren van wielen van auto's), of juist vergroten (door de massa op de verkeerde plaatsen te vergroten, oftewel, net iets scheef plakken).
Ik kan mij voorstellen dat onbalans effect heeft op de looptijd van de reflectie. Oftewel, de sample rate kan beïnvloed raken in een vastgestelde tijd (standaard is 44,1 kHz). Indien deze fouten optreden, heb je een fout signaal, wat zich zou moeten uiten in een "digitale" verstoring (blieb), of overslaan. Maar daar hebben ze meen ik juist de errorcorrectie voor uitgevonden.
Let wel, dit zit nog steeds in het digitale domein, dus binair!
http://nl.wikipedia.org/wiki/BinairMisschien helpt dit om het fenomeen beter te begrijpen en te onderzoeken?
