Een moeilijk aan te sturen luidspreker heeft alles te maken met de impedantie ervan.
Door de fabrikant wordt de nominale impedantie opgegeven, maar deze is niet over het hele frequentie bereik hetzelfde. Zo kan een 4 ohms luidspreker makkelijk een dip hebben tot onder de 2 ohm. Vaak zit deze in het laag.
Natuurlijk houden versterker fabrikanten hier ook rekening mee, maar het is niet slim om een dergelijke luidspreker aan te sluiten op een 8 ohm gespecificeerd versterker.
Grote luidsprekers, en dus minder de boekenplank varianten, kunnen vervelende dips hebben. Ik heb zelf vloerstaande zuiltjes gehad die tot onder de 2 ohm kwam. Deze hadden dubbele woofers, en gingen pas goed klinken in het laag toen zij op een dikke versterker werden aangesloten.
Heb je een luidspreker op het oog, houdt je dan aan het advies op wat voor versterker deze aan te sluiten. Wordt gespecificeerd dat deze geschikt is voor 50 tot 100 Watt, ga daar dan met je versterker niet onder zitten.
Wil je het impedantie verloop weten, dan zijn van de meeste lastige luidsprekers, ergens op internet, wel de "impedance curve" te vinden.
Wil je aan de versterker kant weten of deze moeite heeft met lage impedanties, dan moet je de specificaties erop naslaan. Bij een flinke versterker is opgegeven hoeveel Watt deze kan leveren bij 8, 4 of soms ook 2 ohm.
De ideale versterker kan bij 4 ohm twee keer zoveel vermogen leveren als bij 8, en vier keer zoveel bij 2 ohm. Nu zul je zo'n versterker niet gouw vinden, maar een versterker die nauwelijks meer vermogen kan leveren bij 4 ohm dan bij 8, zal niet goed om kunnen gaan met impedantie dips.
Zucht. Is weer een heel verhaal geworden. Dank voor het lezen.
PS. Dit is een generiek verhaal, waar altijd uitzonderingen op kunnen zijn.
