Vandaag, jawel op zondag, weer eens te gast geweest bij Jurgen. Het was inmiddels toch al weer enkele jaren geleden dat ik bij hem op luistervisite ben geweest, en nu was er natuurlijk een meer dan goede reden om hem weer een keer op te zoeken nl zijn nieuwe versterker de Nuvista 600. Bij binnenkomst bleek ook Bert (Bert50) zojuist te zijn gearriveerd dus was ons clubje snel compleet.
Onder het genot van een kop koffie en een heerlijk stuk appelgebak de eerste indrukken van zijn nieuwe versterker op ons in laten werken. Daar moet je wel even van slikken als je dat bakbeest aankijkt. Van de door Jurgen geplaatste foto's dacht ik al een behoorlijke indruk van deze indrukwekkende machine te hebben gekregen maar in werkelijkheid komt hij nog indrukwekkender over. Wowwwwww......... wat een beest is dat om te zien, hij lijkt gebeeldhouwd uit een massief blok aluminium met de afmetingen van de spreekwoordelijke tank. En dat is ie natuurlijk ook!
FF wat muziek beluisteren jongens! Lou Reed met Walk on the wild side riep Bert, hey die staat ook op mijn lijstje... Erg fraai... zeer hoge resolutie maar niet storend, meer dan voldoende druk in het laag maar niet wollig of ongecontroleerd, bijzonder mooie stemmen en instrumenten. Alles in een solide greep, zo je wilt alles onder controle. Een coherent plaatje wordt hier neer gezet prachtig! Mean Mary met Jezebel, levensecht staat zij voor ons, de emotie die zij mee wil geven is tastbaar, de snik in haar stem laat je haren overeind gaan staan. Hier wordt op een bijzondere manier muziek gemaakt en emotie overgebracht kan ik je zeggen. Heerlijk. Daarna over naar Jennifer Warnes met Bird on a wire. Hier blijkt dat er veel verschil in opnames zit. Jennifer Warnes is erg goed, maar je kunt duidelijk horen dat dit studio werk is, Mean Mary lijkt pal voor je te staan om met al haar kracht en emotie jou te bespelen jou te behagen. Wat een ervaringen... Little room van Norah Jones, The pink Panther (last track) van Christoph Beck, The colour of spring van Talk Talk, Laughter and forgetting van David Sylvian, Fading Sun van Terje Isungset, Norbu van Bruno Coulais, enz, enz, enz paseren. Wat een fraaie weergaves, wat een mooi stukje muziek wordt hier gemaakt. Stone Henge 4 van Paul Hatting, middels een stick van Bert, wordt "opgezet". Daar waar bij mij donderend laag uit mijn speakers komt rollen is dat hier bij Jurgen van een heel andere orde, erg ingetogen en "onder controle" naar mijn mening. Persoonlijk kan ik het niet goed plaatsen omdat ik iets meer had verwacht. Kan heel goed aan de opname of wat dan ook liggen. Bert heeft deze uitvoering ergens van het net geplukt en ik denk dat daar heel veel verschillen in kwaliteit in kunnen zitten. Hij had ook nog diverse nummers waar een immens laag werd geproduceerd wat we eigenlijk ook niet goed konden duiden anders dan een massieve staande golf. Gek want dat hadden wij tot op dat moment totaal nog niet ervaren en is in het verleden door Jurgen ook nog nooit waargenomen.
We zijn ook nog diverse experimenten aangegaan met een voedingskabel en een optische interlink, beiden meegebracht door Bert. Zoveel kabels zoveel fabels is het spreekwoord zo'n beetje. Wij hoorden verschillen op diverse manieren, ik wil Bert vragen hier nog eea over toe te lichten.
Ik heb weer een hele leuke middag mogen beleven bij Jurgen samen met Bert. Weer van heel veel mooie muziek mogen genieten middels een erg mooie set waarin de versterker in mijn oren weer een upgrade is tov de vorige unit.
Bert en Jurgen ik wil jullie hartelijk danken voor de leuke middag en de bijzondere gesprekken. Jurgen Hartstikke bedankt voor de gastvrijheid en de persoonlijke verzorging, het was weer TOP!!
Tot bij mij!
