Tegenwoordig is het soms één grote brei, alles even hard, geen dynamiek. Het verschil tussen hard en zacht is veel te klein.
Ik draai met grote regelmaat een SACD van Muddy Waters: Folksinger, opname uit 1962 je hoort alles zoals ik denk dat het moet, geweldig.
Tegenwoordig zijn er ook nog wel goede opnames maar dan moet je niet in het populaire
deel zoeken. Meer in de alternatieve country, jazz en blues.
Er is een film op televisie geweest, Talking Guitars, gaat over een Nederlandse gitaarbouwer in New York. In die film komen nogal wat "oude" muzikanten langs. Die maken zich nog wel druk hoe het klinken moet, die zijn nog opzoek naar de goede klank. Het is mooi om te zien en te horen, hoe ze die goede klank gewoon willen hebben en blijven proberen.