Vandaag bij hi-fi studio zwaard even lekker een good old CD vs LP gedaan.
De set bij de delaer bestond uit:
PMC speakers
Unision research versterking
Pro-ject phono trap
Ik heb de CD en de LP van hetzelfde album gebruikt: Roger Waters pro's and con's of hitchiking.
Eerst digitaal als referentie geluisterd op een niet misselijke Cary Audio Desing sacd speler.
En dan analoog op LP hetzelfde album.
Clearaudio Concept
Nottingham Audio
Ik dacht aanvankelijk dat het wat overdreven zou zijn om een platen speler zoals de concept tegen een bijna 4 keer zo dure cd speler. Dat bleek niet geheel terecht.
Op sommige vlakken vond ik ik de muziek via de Concept mooier. Er zat meer rust en een vloeibaarheid in de muziek die er gewoonweg niet was met CD. Ook een zekere mate van hardheid ontbrak bij de LP. De verschillende instrumenten waren beter te onderscheiden op de LP en de stemmen klonken op de een of andere manier "echter". Gewoon erg plezierig en een relaxtere manier van muziek beleven.
Aan de andere kant was de dynamiek van de CD vele mlen beter. De drums beuken er echt in bij de Cary. Terwijl bij de Clearaudio het er gewoon aan energie miste. Naar mijn mening echt te weinig slam, te vlak.
Ook naar een duurdere Nottingham geluisterd met loodzwaar plateau en exotisch element. Dit bracht meer hoog, meer laag, meer verfijning. Toch niet de slam en dynamiek die ik bij de CD wel hoorde. En er wordt toch echt een partijtje hard op die vellen geslagen. Ook nog dark side of the moon erop gedraaid. Wonderschoon, diep laag, mooi los hoof en david gilmour klonk perfect tussen de speakers. Echt heel mooi.
Ik vraag me af of de draaitafels hier niet tekort zijn gedaan met een pono trapje van 250 euri?
Ik ben wel zo ver dat vinyl zeker iets toevoegt (rust, vloeiend en alles mooi los in het stereobeeld). Maar voordat ik overstag ga moet er iets aan de dynamiek gebeuren.
Ik ga iig de SRM TECH Arezzo nog testen.
to be continued
