Afgelopen nacht van zaterdag op zondag was het weer eens zover: John kon weer een keer 112 bellen. Nu vanwege het feit dat ik volledig decompenseerde en totaal niet meer aanspreekbaar was: 40 graden koorst en wat vage klachten (bacteriële infectie rondom de longen). Vandaag ben ik begonnen met een (stoot)kuur prednisolon (20mg p.d.). Maar mijn betere stemming en eetlust zijn weer volledig terug.
Ik ben nu ook niet meer bang voor een mogelijke terugval zoals laatstelijk.
Ik ben dooor een behandelend internist bijna letterlijk het LUMC uitgeschopt, daar deze goede man waarschijnlijk maar weinig begrijpt van ziek zijn (ziekte) en depressie.
Het heeft in mijn geval i.i.g. meteen goed geholpen, of zou het toeval zijn.
