De opbouw van het nummer, de natuurlijke klank (echtheid) van de trompet welke voorts wordt opgevolgd door een sax waarvoor hetzelfde geldt, het gitaarspel, de zang, diens timbre, diens natuurlijkheid.
E.e.a. is heel gedetaillerd maar vloeit organisch in elkaar over. Het vormt een eenheid, een geheel.
Ik luister vooral naar klanken, naar diens echtheid, diens natuurlijkheid en naar dynamiek, veel minder naar bv. de detaillering (tingeltjes en tangeltjes). Een set met een goede resolutie betrekt jou meer bij de muziek, maar deze (detaillering) moet een natuurlijk, vloeiend onderdeel in de weergave zijn, niet een los facet. Sommige sets zijn super gedetailleerd, kennen een enorme resolutie en zetten alle nuances er haarscherp neer. Dat maakt dat de aandacht daar continu naar uit gaat. Voor sommigen een toonbeeld van een goede set.
Voor mij echter niet; een set moet muziek maken en niet enkel (van elkander losstaande) geluiden haarscherp kunnen weergeven.
Citaat van: Vinyl_Fuchs op oktober 08, 2016, 17:34:03
Voor transparantie midden/ hoog?
