Citaat van: Cornelis1921 op augustus 01, 2013, 16:33:00
Brahms: Ein Deutsches Requiem/ Wilma Lipp, sopraan/ Franz Crass, bariton/ Wiener Singverein/ Wiener Symfoniker o.l.v. Wolfgang Sawallisch (Philips, (P)1960).
Ook bepaald geen inferieure uitvoering, integendeel. Opnametechnisch de mindere van de hier voorafgaande uitvoering, maar artistiek beslist niet de mindere te noemen.
Ich mag mein Ding...
Wilma Lipp zingt hier haar solo echt waanzinnig goed, en... zonder teveel aan dat manchmal (
) hinderlijke tremelo wat sommige zangeressen wel plachten te gebruiken om (onterecht) hun punt te maken.
Deze uitvoering vraagt om re-issue ervan - zo goed. En trouwens, de Wiener Symphoniker is toch, geheel onterecht, het stiefkindje van de grootstedelijkse Weense muziekcultuur. Dit orkest verdient definitief haar plek te krijgen als toporkest. Evenals het Londonse Royal Philharmonic Orchestra, wat nu aan een rehabilatie begonnen is, zijn er altijd orkesten, die onterecht in de schaduw staan en daarom commercieel, maar niet artistiek, vaak een lichtelijk kwijnend bestaan lijden. Het ontbreekt dit soort orkest niet aan kwaliteit, maar vaak aan een grote mond en genoeg pretenties - zij venten hun kwaliteiten te weinig uit. De Wiener Phil, de London Phil en de London Symph hebben torenhoge pretenties en daarom dito status. Ook het London based Philharmonia Orchestra is zo'n subtopper, dat voldoende kwaliteit in huis heeft, maar niet de daarbij behorende status. Men heeft kennelijk altijd winnaars en verliezers...
