Zaterdag naar de bluesnacht in de Oosterpoort in Groningen geweest. Het geluid was soms slecht, veel te veel bas, koppijn was het gevolg van al dat gedreun. Je hield geen broek om de kont.
Mijn vrouw en ik vroegen ons ook af waarom het zo ontzettend hard moest. Als het geluid goed is, is hard niet zo erg, maar als het slecht en hard is wordt het één brei van geluid. Een zanger of zangeres is dan overbodig, die hoor je niet of is niet te verstaan.
Vorig jaar vond ik Po' Girl één van de hoogtepunten, in de wat kleinere binnenzaal kwam dat heel goed tot z'n recht, goed geluid, mooi in evenwicht. Nu stonden ze in de kleine zaal van de Oosterpoort. We kwamen binnen en één grote dreun, jammer, alles trilde mee. Ik vraag mij dan af: is dat de bedoeling of is de geluidsman doof. Blijkbaar hoort het zo want verder niemand hoorde ik erover. Vond het maar niks, we zijn voortijdig de zaal uitgegaan.
Het zal ook aan de zaal liggen, later in de binnenzaal was het geluid aangenaam bij de daar optredende muzikanten. De The California Honeydrops, mooie muziek, samen met C+B het hoogtepunt van de avond.
Bas is goed, maar het moet niet overheersen. Liever minder en strak als veel en overal.
