Het leukste van het leukste vind ik het om te horen dat iemand met een platenspeler een mooier geluid hoort dan dezelfde muziek via een digitale geluidsbron.
In een interview op de radio werd de reden voor mijn gegniffel nog weer eens uit de doeken gedaan. Aan het woord was de 'platenperser' Deze perste zijn vinyl met veel liefde voor het vak en ik werd daar echt door geroerd. Maar moest wel lachen toen ik hoorde dat zijn masters digitaal werden aangeleverd.
De mallen waar de platen mee worden geperst, werden vroeger vanuit een hoofdvestiging van de platenmaatschappij verstuurd. Maar die dingen zijn nogal zwaar. Ze moeten lang meegaan maar worden wel om de zoveel persingen vervangen. En om kosten van intercontinentaal transport etc. te sparen, worden de masters als .WAV-file via internet verstuurd. Ik weet niet in welke resolutie of met welke sample-rate.
In ieder geval maakt de perser daarvan zijn eigen mallen, die hij weer gebruikt om de platen mee te persen. Wie dus naar een vinyl plaat luistert, luistert digitaal. Tenzij het een oude plaat is. (maar als deze een paar keer is gedraaid, klinkt ie al minder omdat het vinyl zo heet wordt dat de groef beetje bij beetje smelt. Na de derde keer draaien is dat al hoorbaar.
Zelf heb ik het idee dat veel digitale luisteraars hun digi-equipment thuis, niet hebben gesynchroniseerd. Dus geen Master / Slave hebben ingesteld. Dat kan ook niet met de meeste consumenten apparatuur. Heb je een losse DAC, dan krijg je dus geheid ellende, tenzij je het ding wel kunt synchroniseren met de klok van het apparaat waar het digitale signaal uitkomt. Er zijn tegenwoordig wel USB DAC's, de meeste, die asynchroon werken. En daar toch nog een vorm van synchronisatie mee bereiken. Maar het resultaat is meestal niet echt bevredigend. En er zijn DAC's met een ingang voor een COAX kabel. Veel eigenaren van zo'n DAC weten niet dat je via die ingang geluid en klok signaal invoert en dat de DAC op die manier automatisch wordt gesynchroniseerd. Zij gebruiken vaak alleen hun USB ingang, omdat ze denken dat het zo hoort.
Heb je alles geïntegreerd in een enkel apparaat, dan krijg je geen problemen met je synchronisatie. Heb je een integratie van DAC en 'renderer' dan heb je ook vrijwel geen probleem.
Maar de audiophilie leert dat je alle componenten het best allemaal apart in je geluidsketen kunt installeren. Bij analoog was dat zo. Dat is bij digitale audio niet altijd zo, tenzij je alle componenten die het digitale geluid verwerken met elkaar synchroniseert.
Dus 1 Master en verder in de keten de Slaves.
De master zendt dan het kloksignaal naar de Slaves. Alleen op die manier krijg je het beste geluid; waar asynchrone USB weergave toch echt het onderspit delft, ook al klinkt het nog best wel een beetje redelijk.
Heb je COAX kabels verbonden via SPDIF, dan zit je meestal ook wel goed.
Is het geluid eenmaal analoog dan hoef je niet meer te synchroniseren natuurlijk.
En dan tot slot: Ja het is zo digitale uitgaven van oorspronkelijk analoog opgenomen materiaal kunnen soms erg beroerd klinken. Dat komt omdat digitaal geluid pas goed tot zijn recht komt als er geen limiters en compressors gebruikt zijn in de studio. Dit gebeurde in de oorspronkelijke opname om de beperking van vinyl zoals ruis en rumble te omzeilen. Ook mocht de groef niet al te ver 'uitslaan' omdat er dan te weinig muziek op de hele LP paste.
En dat hoor je terug in het digitale geluid vooral bij 16 bit. Het beste resultaat krijg je als de technicus van de hele dynamiek gebruik heeft gemaakt. En dat kan door een nieuwe master te maken. Een nieuwe mix dus. Daarna klinkt het geluid wel goed, tenzij er bij de opname al gerotzooit is met de dynamiek natuurlijk. Moderne technici doen dat regelmatig als ze niet voldoende kennis hebben van digitaal geluid.
Tot slot: Wie een cd ript en vindt dat het signaal te zacht klinkt en het dan nog een keer doet om het signaal een paar db harder te maken......... verknalt het geluid. Het waarom heb ik net uitgelegd.
