Zoek

[Rob46]

Genieten Cor, genieten! 

[Cornelis1921]

Genieten Cor, genieten! 

Zeker, Rob.

[Cornelis1921]

Bruckner: Symphony No. 8 "Apocalyptic" - Wiener Philharmoniker o.l.v. Carl Schuricht (EMI, (P)1963)  CD

[Cornelis1921]

Ik luister - vaak samen met mijn maatje John - tegenwoordig en op dit moment meestal naar de symfonieën van Anton Bruckner (Linz, 1824 - Wenen, 1896). De reden is simpel: Deze muziek is zo geweldig zangerig van aard, dat meewiegen en meedeinen erop vanzelf gaat. Typisch Oostenrijks en vooral typisch Weens: Schmalz!*
Bruckner's muziek is voornamelijk geworteld in die van zijn landgenoot Franz Schubert (Wenen, 1797 - Wenen, 1828), en niet in die van Richard Wagner (1813 - 1883), zoals wel vaak werd aangenomen. Dat laatste kwam vooral doordat Bruckner een echte Wagner-adept was en daar openlijk voor uitkwam en zelfs zijn Derde Symfonie aan hem opdroeg, maar de invloed van de laatste op zijn muziek was minimaal, misschien hooguit sommige aspecten van zijn muzikale kleurenspel, al lijkt dat ook sterk overdreven.
Kortom, Bruckner is here to stay in huize Cor. In een vroeger stadium was dat de muziek van Mahler. Ook Shostakovich werd die eer gegund, evenals Rachmanininov en Vaughan Williams, om maar eens enkele andere grote symfonisten aan te halen. Maar Bruckner heeft mijn muzikale hart nu ook definitief veroverd, na jaren over het hoofd te zijn gezien.

* "Schmalz" is Oostenrijks-Duits voor geklaarde boter.

[Cornelis1921]

Bruckner: Symphony No. 8 "Apocalyptic" (1890 version) - Württembergische Philharmonie Reutlingen o.l.v. Roberto Paternostro

Opgenomen: Basilika Weingarten, 13.07.2002 (live)

De Bruckner-opnamen van dit orkest onder deze dirigent in deze entourage kenmerken zich door de bijzondere akoestiek van de basiliek van Weingarten.

[Cornelis1921]

Bruckner: Te Deum - hetzelfde orkest en dirigent als aan de hiervoor afgaande Achste Symfonie: magistraal live!

[Cornelis1921]

Genieten Cor, genieten! 

Daar ben ik nu zo druk mee, dat erover schrijven een beetje onder gesneeuwd is geraakt. Maar straks barst ik hier weer los. (Zit overigens nog steeds volop in mijn - zoveelste - Bruckner-episode: in één woord: Prachtig! )

[Cornelis1921]

Bruckner: Württembergische Philharmonie Reutlingen o.l.v. Roberto Paternostro  11CDs

Opgenomen: in de Basilika Weingarten (live)

De Bruckner-opnamen van dit orkest onder deze dirigent in deze entourage kenmerken zich door de bijzondere akoestiek van de basiliek van Weingarten.

Dit CD-boxje houdt mijn aandacht nu al meer dan week gevangen, vandaar de opmerking van mij onlangs dat ik misschien wel teveel geniet, want dat slaat vooral op mijn luisterervaringen met de muziek van Anton Bruckner, en dan specifiek het bovenstaande boxje, waar de inhoud is opgenomen onder fantastische akoestische omstandigheden, een nagalm om van te smullen. Dit boxje kostte nauwelijks een drol, ik heb het toentertijd - nieuw in folie - voor EUR 12,99 aangeschaft. Dit jaar kostte het voor John EUR 13,12 bij Amazon.co.uk bij een derde handelaar, dus nog steeds geen geld. Maar dit boxje wordt nu snel schaars, dus hurry up, als je er nog over een exemplaar wilt kunnen beschikken.

[Cornelis1921]

Het valt mij persoonlijk op, dat wanneer mijn stemming overhelt naar het sombere, mijn meldingen en schrijfsels over muziek er dusdanig onder lijden dat ineens stil wordt in dit topic.
Ik luisterde weliswaar zojuist naar een Achste Symfonie van Bruckner, Berliner Philharmoniker, gedirigeerd door Karl Böhm, opgenomen in november 1969 te Berlijn, maar de inspiratie om hier wat zinnigs over te schrijven ontbreekt bij mij ten enen malen. Jammer, zou je zeggen, maar bedenk dat vele grote kunstenaars manisch-depressief zijn en waren, zo ook Anton Bruckner.

[Cornelis1921]

Het valt mij persoonlijk op, dat wanneer mijn stemming overhelt naar het sombere, mijn meldingen en schrijfsels over muziek er dusdanig onder lijden dat ineens stil wordt in dit topic.
Ik luisterde weliswaar zojuist naar een Achste Symfonie van Bruckner, Berliner Philharmoniker, gedirigeerd door Karl Böhm, opgenomen in november 1969 te Berlijn, maar de inspiratie om hier wat zinnigs over te schrijven ontbreekt bij mij ten enen malen. Jammer, zou je zeggen, maar bedenk dat vele grote kunstenaars manisch-depressief zijn en waren, zo ook Anton Bruckner.

Zelfs de muziek is onveranderd: (deze) Bruckner again. Wel mooi overigens, hier kan ik toch duidelijk van genieten.

[Cornelis1921]

Zelfs de muziek is onveranderd: (deze) Bruckner again. Wel mooi overigens, hier kan ik toch duidelijk van genieten.

Bruckner, hoewel vaak voorspelbaar in zijn muziek, blijft je toch ook genoeg verassen met de prachtigste muzikale vondsten. Der Anton heeft welgeteld (bijna) negen complete symfonieën geschreven, en daarom wordt er soms spottend ook weleens gesproken van één symfonie in negen delen, dat in tegenstelling tot Gustav Mahler, die negen onderling wel heel verschillende symfonieën achter zijn naam heeft staan. Ook karakterologisch verschillen Bruckner en Mahler hemelsbreed van elkaar. Anton Bruckner, de introverte, devote Rooms Katholieke organist uit Linz, midden-Oostenrijk, en Gustav Mahler, de extroverte, joyeuze dirigent, groot geworden in het mondaine Wenen. Toch zijn er veel muziekliefhebbers die allebei deze tegenpolen in hun muzikale hart verenigd hebben, zoals ik, die zowel kan genieten van de lichtelijk monotone voorspelbaarheid van de muziek van Bruckner, als de oeverloze muzikale grilligheid van Mahler.

[Rob46]

Daarintegen is Vivaldi redelijk voorspelbaar. Zijn muziek ervaar ik nog steeds als los en luchtig. Conncerto Oboe 463 is hier een voorbeeld van. Mooi werk met een klarinet in de hoofdrol, daarnaast met viool en klavesimbel. Is die Vivaldi een vrolijke vierefluiter geweest? Zou dit er dan mee te maken kunnen hebben dat zijn muziek doorgaans een vrolijke en ontspannen noot kent? Zou het karakter van de comonist invloed hebben op de te componeren stukken?

[pietjepc]

Of zijn rugzakje...

[Cornelis1921]

Richard Strauss: An Alpine Symphony - BBC Symphony Orchestra o.l.v. Semyon Bychkov (BBC CD bijvoegsel september, 2017)

Een geweldig mooi uitvoering van deze symfonie, opgenomen op 28 augustus tijdens de BBC Proms van vorig jaar. Strauss (1864-1949) was dé muzikale schilder onder de componisten van zijn generatie, en tevens een begenadigd componist van opera's en liederen. Het is hem vergeven dat hij zich door Hitler in 1933, weliswaar schoorvoetend en tegen zijn wil, zich tot cultuurambassadeur van het Derde Rijk liet bombarderen, door hem tot het voorzitter van de Deutsche Kulturkammer te maken. Zijn gevoelens van pijn en spijt en zijn emoties wat betreft die tijd in als geheel verwerkte hij in 1947 in het muzikale essay voor strijkers, Metamorphosen, waarin schurende en wringende strijkmuziek de boventoon voert. De lieflijke en romantische Vier letzte Lieder vormden uiteindelijk in 1948 zijn muzikaal testament. Persoonlijk houd ik enorm van de muziek van Richard Strauss, maar meer dan dat, ook als mens spreekt hij mij aan, omdat hij hoe dan muzikaal zichzelf bleef, net zoals Anton Bruckner en Gustav Mahler.

[Cornelis1921]

Mahler: Symphony No. 9 - Münchner Philharmoniker o.l.v. James Levine (Oehms (The Munich Years Vol. 3), (P)1991)  1-2/12CD

Mahler's Negende wordt vooral gezien als een zelf voorvoelde dood, zoals die uiteindelijk zich voltrok in mei 1911. Deze symfonie werd voltooid in Toblach, Tirol, Oostenrijk, in de zomer van 1909. Mahler heeft deze symfonie niet zelf meer gehoord, want hij ging in première in 1912 onder baton van zijn vriend en leerling, Bruno Walter. De onofficiële bijnaam van deze symfonie luidt ook wel, 'das Abschied', refererend aan de gevoelens van dood en afscheid van het leven, zoals Mahler dat heeft willen vertolken met dit zeer contrastrijke muzikale werk. Das Abschied is ook de titel van het zesde en laatste deel van de gezongen symfonie, Das Lied von der Erde, ook al zo'n diep emotioneel ge- en beladen compositie, die de componist ook niet bij leven heeft mogen aanhoren; ook hiervan nam Bruno Walter in 1911 als dirigent de première voor zijn rekening.
Tegenwoordig behoort deze symfonie tot het vaste repertoire van alle klassieke symphonie-orkesten over de gehele wereld. Alle dirigent hebben hem minsten één keer op de lessenaars gebracht, en velen hebben hem ook uitgevoerd en tegelijkertijd geregistreerd ter publieke verspreiding.
Dé beroemdste historische opname, en tevens aller tijden, vormt die met de Wiener Philharmoniker o.l.v., alweer, Bruno Walter, live vastgelegd in september, 1938 te Wenen, vlak voor de Duitse Anschluss van Oostenrijk bij datzelfde Duitsland. En omdat vele leden van het orkest van Joodse komaf waren, zocht menigeen van hen kort na het klinken van het slotapplaus een beter heenkomen, zodat zij niet in de handen van Nazi-beulen zouden vallen.
Ook nu zijn er zeer fraaie opnames beschikbaar, o.a. die van de Berliner Philharmoniker o.l.v. de wijlen Claudio Abbado uit 2004. Ook Abbado's Negende met de Wiener Philharnoniker uit 1981 is er één om in te lijsten, beter nog, keer op keer te beluisteren.
De Negende van Mahler is vormt niet mijn favoriete symfonie, want daarvoor heb ik er eigenlijk teveel favoriete symfonieën voor, maar deze scoort wel hoog, gezien de frequentie waarmee ik hem uit mijn rek pak om hem te beluisteren.