Bruckner: Symphonie No. 9 - Berliner Philharmoniker o.l.v. Joseph Keilberth (Orfeo 2/2 CD, (P)2003)
Eveneens opgenomen tijdens de Salzburger Festspiele op 17 augustus 1960 te Salzburg
Iedere symfonie bestaat uit minstens 4 delen, meestal een snel, een langzaam, een quasi snel, en weer een snel deel. Er zijn ook onvoltooide symfonieën. De 8ste van Schubert: de eerste twee delen, de 9e van Bruckner: de eerste drie delen, en de 10e van Mahler: alleen het eerste deel, om maar meteen de beroemdste te noemen. Vaak bestaan bij het overlijden van de componist alleen maar schetsen van de overige delen alleen, of als men geluk heeft zelfs hele fragmenten van de partituur (Bruckner en Mahler). Alle drie de onvoltooiden zijn in de loop der tijd door soms verschillende en/of meerdere componisten/musicologen/liefhebbers gecompleteerd, en dat met wisselend succes, maar in ieder geval een discussie uitlokkende die tot op heden den dag duurt. Zo ook de 9e van Bruckner, deze werd vanaf 1981 onder handen genomen door een team van Bruckner-liefhebbers/muziekwetenschappers, en in 1998 voltooid gepresenteerd aan de wereld. Johannes Wildner was de eerste dirigent die een commerciële CD-opname (Naxos, 1998) maakte met de "herstelde" 4-delige 9e op de lessenaars. Daarna volgde, met meer succes, Simon Rattle in 2012 voor EMI. Een aantal dirigenten deden het op hun beurt ook, al zijn ze op de vingers van 1 hand te tellen, want echt school heeft deze "herstelde" (nog) niet gemaakt, maar dat deed de completeerde Mahler 10 ook niet in de eerste drie decennia, die nu de discussie voorbij lijkt te zijn, en tot het vaste repertoire van de meeste dirigenten behoord. Daarbij blijft de voltooide 8e van Schubert wel heel ver achter, want die wordt maar zelden zo uitgevoerd. Waarom? Dat moet men aan de orkest- en zaalprogrammeurs en A&R-managers van de platenlabels vragen.
