Ik durf deze uitdaging wel aan!
Toendertijd dat ik nog regelmatig bij mijn moeder uit logeren ging, luisterde ik 's nachts mijn door mij zelfde medegebrachte CDs altijd via dat (te) gekke JVC minisetje van mijn moeder. Sennheiser HD600 inpluggen en draaien maar. En een geluid, dat beslist zonder meer heel goed te noemen valt. Als mensen dan zonodig het honderdvoudige of zelfs het duizendvoudige er voor over hebben om z.g. "een beetje kwaliteit in huis te halen", die toveren bij mij een vette glimlach op mijn gezicht Het is ronduit decadent te noemen, dat sommige mensen denken dat men met geld ook het ultieme over de vloer kan halen. Het is niet meer dan de illusie van de rijkdom, zoals rijkdom dat zelf is. Ik gun ieder het hare of het zijne, maar spullen kunnen de ondraaglijkheid van het bestaan niet draaglijker maken, alleen maar belachelijker. Ook ik ben compleet belachelijk bezig, net zoals iedereen. Het streven naar aardse rijkdom via het verzamelen van goederen, hoe weinig of hoe veel dan ook is volstrekt nutteloos. Het geeft ons slechts voor een moment, voor heel even het gevoel dat wij grip hebben op het bestaan en de vluchtigheid daarvan kunnen trotseren. Mijn >4000 CDs zijn niet niks, maar stelt ook weer niets voor. Dood ga ik toch en dan moet ik dat allemaal achter mij laten... "Wie glimlacht niet, die de mens beziet." dichtte Desiderius Erasmus zes eeuwen geleden ook al en toen leefden heel wat minder mensen in "rijkdom". En voor wie dit epistel far, far too optimistic is, lees dan het Oud Testamentisch Bijbelboek 'Prediker' maar eens. Ooit werd ik door iemand gewezen op het feit, dat ik wel eens cynisch kon eindigen. Die had het mis. Ondanks mijn soms "terechte" en soms "onterechte" problematische financiële situatie en dat ik dichter bij de dood ben ben ik gelukkiger dan ooit: Viva la vida!
P.S. Overplaatsing van dit topic naar Het Café inmiddels aangevraagd. C.
