Citaat van: Cornelis1921 op juli 18, 2012, 04:21:32
Porcupine Tree: 'in absentia'.
Briljante plaat, de ene keer rythmisch en hard, de andere keer melodieus en zacht, maar altijd muzikale kwaliteit van de bovenste plank.
Opvallend is wel dat de gevoelens, die Steven Wilson uitdrukt in zijn muziek minder diep gaan dan de gevoelens, die ik koester zowel in het algemeen en in het bijzonder. Steven Wilson wordt, ook op forum, een wonderkind genoemd. Nu vraag ik mij af, wat ben ik dan wel niet? Om met W.F. Hermans te spreken: "Wonderkind of total-loss." Ik behoor duidelijk tot laatste categorie, gezien het verloop van mijn maatschappelijke carrière, status en inkomen. Doch mijn historische statuur, eenmaal geopenbaard

, is echter buiten en boven iedere discussie verheven aanstootgevend.

Daar is een topic starten gewoonweg peanuts bij. Het is net zoals bij Piet Hein alleen dan anders, heel anders...
P.S. Wie zei ook alweer dat het steeds meer op een VIVA-forum begint te lijken: you've ain't nothing seen [read] yet...
Soms vraag ik mij ook weleens mij af of ik dit allemaal moet posten. Maar het is met muziek begonnen en het zal met muziek eindigen, weergeven door hieronder genoemde gear waarin marantz prominent aanwezig is.
Steven Wilson c.s. zorgden ook nu weer voor het inspirerende en zeer ontspannende geluidsdecor. Wat wil een mens nog meer? Juist, iemand die hem/haar volledig begrijpt en daardoor ook volledig accepteerd zoals hij/zij is. Punt.
Gr. Cor.