
Alweer een doorwaakte nacht... ondanks dat ik "helder", "kalm", "rustig" en "beheerst" ben, want "zijn" ben ik, alleen dan zeer geëmotioneerd door wat ik intellectueel niet kan bevatten. Ik vraag mijzelf steeds minder af waarom? Het moet nu eenmaal zo zijn. Zielsverwantschappen in de zin van twee geesten één ziel is nu eenmaal dé staande praktijk. Niets engs en niets buitengewoons, integendeel. De kosmos/ het universum bestaat uit dit principe: bipolariteit genoemd.
NIEMAND IS ALLEEN, IEDEREEN IS EENZAAM MET EEN ANDER, DIE GEEN ANDER IS DOCH SLECHTS ALLEEN IN VERSCHIJNING. HET VERSCHIL IS LOUTER EN ALLEEN UITERLIJK, DUS ALLEEN QUA FENOMEEN. NIET MEER EN NIET MINDER. INNERLIJK IS ER EENHEID IN BIPOLARITEIT.(Can you dig it?)

/
Ik luister nu, heel "toevallig", naar 'Bluebeard's Castle' een opera in 1 akte van Béla Bartók, gezongen door Gustáv Belácek, bas, en Andrea Mélath, mezzo-sopraan. Het orkest van dienst was The Bournemouth Symphony Orchestra o.l.v., de onvolprezen, Marin Alsop.