Nog meer laat-romantiek: Mahler: symfonie nr.9, gespeeld door de Staatskapelle Berlin o.l.v. Daniel Barenboim.
Barenboim groot dirigent, nog groter pianist. De dirigent Barenboim staat dus in de schaduw van de pianist Barenboim. Hoewel hij in deze uitvoering van Mahler's negende laat horen dat hij ook met baton tot zeer mooie dingen in staat is. Ook zijn Mahler's zevende is op CD om te zoenen, al deelt niet iedereen deze mening.
Weinig goede solisten en componisten worden ook net zo goede dirigenten en omgekeerd. Vaak is dus het devies: schoenmaker blijf bij je leest. Uitzonderingen zijn de Belgische counter-tenor René Jacobs, die een meer dan uitstekend dirigent is geworden of de dirigenten Gustav Mahler en Leonard Bernstein, de eerste Oostenrijker, de tweede Amerikaan, bleken ook als componist heel succesvol te kunnen zijn. In Nederland kennen Reinbert de Leeuw en Theo Loevendie, de eerste een succsvol pianist/dirigent, de tweede een succesvol saxofonist/componist èn begenadigt muziekdocent.
Musicologen staan bekent om het feit, dat zij wel het notenschrift kunnen lezen maar bijvoorbeeld niet kunnen componeren. Ook bevestigt de uitzondering de regel: de Nederlander Marius Flothuis was naast musicoloog en Mozartkenner ook componist. De Britse broers Colin en David Matthews blijken ook naast musicoloog tevens als componist succesrijk te zijn.
