Sticky fingers v/d Stones. Op cd.
Wat is dit toch vreselijk goed.
Die blazers, wat een timing. En wat is die Mick Taylor toch een fijne gitarist.
Strakjes Manifesto, uit mijn gisteren aangeschafte 5 cd boxje van Roxy Music.
-----------
Dit wat later, na heel wat geluister en geschuif met de LS's van soms halve centimeters.
Nu mijn nieuwe sweetspot gecreeerd.
De cd van Jeff Beck, Emotion & Commotion, nu op staan. Die had ik gisteren mee als gitaar en vrouwelijk zang referentie cd.
Het klinkt eigenlijk heel goed, het hoog v/d M3's snerpt af en toe, maar het geluidsbeeld staat verder prachtig.
Wat relexter hoog hoorde ik gisteren wel bij de QA's. Dat deed me de knoop doorhakken.
--------------
Ik krijg er maar geen genoeg van. Nu de cd van Albert King, Red House. Joe Walsh doet hier iets in de productie.
Ik ben een soort van afscheid aan mijn Tannoys aan het nemen.
