Citaat van: Cornelis1921 op september 11, 2014, 23:30:51
Bruckner: Symfonie Nr. 5 - BBC Symphony Orchestra o.l.v. Jascha Horenstein (Descant CD 003, (C)1989).
Aan deze uitvoering speciaal kleeft een nogal tragi-komische anekdote.
Ik heb ooit, in juni 2013, per ongeluk twee exemplaren bij twee verschillende aanbieders ervan besteld op
Amazon.fr, de toedracht hiervan weet ik niet eens meer zo goed, in de veronderstelling dat het om dezelfde uitvoering en hetzelfde label ging. Maar het bleek om een exemplaar op het Italiaanse Descant label (Descant CD 003) en een exemplaar op het Amerikaanse Music & Arts label te gaan. Kort daarop heb ik het Music & Arts exemplaar, omdat het Descant exemplaar interssanter oogde, verkocht aan Sicco van Plato-Leiden. Ik dacht dat ik hiermee tevreden kon zijn, maar... Totdat ik las ergens op Amazon dat de Music & Arts uitvoering op 23 maart 1999 is uitgebracht i.t.t. de Descant, die van 1989 is. Ik heb dus een latere (betere) remastering verkocht en de mindere zelf gehouden. Gelukkig kwam mijn geheugen mij te hulp; die op Music & Arts is oorspronkelijk van 1991, zo vermelde het boekje van mijn exemplaar dat. Ik blij, nu hoef ik geen betere remastering te kopen om van deze beroemde uitvoering te genieten. Ik maakte al plannen om, uit wraak op mijn eigen vermeende blunder, een gebruikt exemplaar van dit concert op BBC Legends te kopen, de laatste en enige officële release, uit 2002, ervan. Zou mij ongeveer nog eens meer dan 20 Euri's gekost hebben, een evenzo groot bedrag heb ik al in dit project geïnvesteerd. Kortom, gekte , complete gekte! Het gaat bij mij dus ook allang niet, mischien is dat altijd al zo geweest, om louter en alleen de muziek, maar ook hoe de sound is. Hiermee is bewezen dat ik meer audiofiel ben dan ik aanvankelijk dacht of wilde toegeven.
P.S. De kans dat ik alsnog een 24/96-exemplaar ga kopen wordt alleen maar kleiner, want ik heb zojuist een Bruckner 5 (Chicago Symphony/ Solty/ Decca, (P)1980) beluisterd, en ik vind de verschillen dusdanig klein dat hoogstwaarschijnlijk niet tot vervanging overga en het vrijgehouden bedrag besteed aan Schuricht's Bruckner 8 & 9 (Wiener Philharmoniker/ EMI (2CD), (P)1993), die in 16/44.1 geremasterd zijn en beter, minder droog en twee dimensionaal, klinken dan de 24/96 remastering die onlangs in de markt is gezet. Zelfs de SACD-versie moet de 16/44.1 voor laten gaan wat betreft klankschoonheid en natuurgetrouwheid. Er is onder musici, audiodeskundigen, muziekliefhebbers en andere betrokkenen al langer een discussie gaande of het formaat er altijd toe doet als het om de meest natuurgetrouwe weergave van de muziek gaat. Onze John Wx heeft hier ook nog over gepost met interessante links en al. De ene remastering is de andere niet. En zo kan het zomaar voorkomen dat dezelfde muziek in een ouderwetse 16/44.1-remastering superieur klinkt t.o.v. die in 24/96- of zelfs in een Super Audio-remastering.
