Citaat van: John Wx op augustus 09, 2011, 16:14:18
Citaat van: Audiotic op augustus 09, 2011, 12:58:10
...
Overigens, een originele tape schijnt toch > 20 bit diepte aan dynamiek te kunnen bevatten...
die mag je even uitleggen graag
Uiteraard. Eerst maar even waar ik het vandaan heb:
http://blog.bowers-wilkins.com/speakers/definitive-guides/the-definitive-guide-to-24-bit-flac/ (*)
Uitleg: CD's zijn gecodeerd in 16 bit, dus max. 65536 stapjes in niveau. Dat lijkt veel, en is inderdaad goed voor 96 dB dynamisch bereik, maar vooral aan de einde van het spectrum zijn de stappen erg grof. Hele zachte passages bijvoorbeeld laten geen details meer horen. Dat zijn toch grove stappen. Als je kijkt naar de sampling frequentie (44.1 kHz) is dat bij boventonen, zeg 11 kHz een golf die in vieren wordt gehakt. Zie plaatje in de link. Nou niet echt nauwkeurig, en neem mee dat juist daar veel informatie in de muziek zit qua ruimtelijkheid. Ook al kun je geen tonen horen boven zeg 16 kHz, de informatie bij 20 kHz kan heel goed hoorbaar zijn door de interferentie met lagere tonen. De verschiltoon van zeg 10 en 20 kHz is 10 kHz, en dus wordt er iets toegevoegd. Als je die informatie weghaalt mis je dus iets. 96 kHz recordings maken dat goed. Daarbij komt dat het filter achter de DAC die de rondingen weer aan de glf geeft zelf voor bepaalde types (intermodulatie etc) vervormingen zorgt. De betere DAC's and CD spelers hebben soms de mogelijkheid te kiezen voor bep filters... Is een reden voor dus.
Maar - dat dynamische bereik van 96 dB is niet zalig makend, want het probleem zit 'm niet (alleen) in de luide maar vooral ook in de stille passages, dus bij de "onderste" bits. Zoals ze in het artikel zeggen "The trouble is though, the quieter the signal is, the more the system distorts using the PCM digital system, which effectively sucks out the atmosphere – all the subtle ambient details – of a piece of music. In a direct A-B comparison with the mastertape, "16-bit sounds slightly vague," says Paul Rigby, "like a primitive digital camera it simply loses the subtlety and fine detail; it's less easy to live with than hi res digital"." en ja, ik kan je zeggen uit eigen ervaring dat een 24bit opname echt "zwartere" stiltes, meer ruimte, heeft dan de CD versie. ZELFS als een oude tape-opname omgezet is. Zoals bij Hotel California van de Eagles, en Days of Future Passed van The Moody Blues.
Hier is nog een mooi stukje:
http://en.wikipedia.org/wiki/Comparison_of_analog_and_digital_recordingTapes zelf hebben een dynamisch bereik van max. 80 dB, dus zou 96 dB meer dan genoeg moeten zijn. Maar: het zit 'm in de verschillen in de golfjes, kleine subtiele verschillen, en weer vooral in de hogere frequenties, waar de ruimtelijkheid dus zit. Als alle muziek in 16 bits verpakt moet worden vallen bepaalde subtiliteiten weg, want 65000 stapjes lijkt wel veel, maar is niet zo. En dan vooral weer in de zachte passages waar de verschillen zo klein zijn. De resolutie van tape (en vinyl...) is, nu ja, "moleculair", geen idee hoeveel precies, maar sommigen reppen dus van 20 bit of meer. En dan bedoelen ze dus de resolutie, oplossend vermogen, niet verschil tussen hard en zacht.
En als je het toch niet geloofd, dat mag, dan moet je het gewoon proberen! Simpelste is een SACD of DVD-Audio versie van een muziekstuk vergelijken met zijn CD broer. Bovengenoemde zijn in beide formaten te koop.
(*) Toch niet van de eerste de beste. En - speakermakers, zij verkopen in principe geen electronica. Nu ja, een beetje (Zeppelins enzo). Maar als uithangbord voor hun kwaliteit hebben ze de Society of Sound opgezet, en daar zitten wel een of twee pareltjes muziek tussen (zie
http://www.bowers-wilkins.com/Society_of_Sound/Society_of_Sound/Music)
