Dat had ik nu, eerst denk je kan een stereo, bestaande uit een versterker met cd speler welke even veel kost als mijn auto zijn geld waard zijn? Tot mijn grote spijt moet ik ja zeggen. Het is echt geen weggegooid geld, je kunt een berg geld in een stereo stoppen en zeggen dat het een verantwoorde uitgave is. Durf zelfs te zeggen dat je meer en langer plezier hebt van een stereo dan van een auto welke na een paar jaar toch op de schroothoop terecht komt. Maar onbewust maak je een vergelijk met het geluid "thuis". Wat eigenlijk niet eerlijk is omdat je jouw cd speler eigenlijk niet moet vergelijken met eentje die zo'n 18 keer zo duur is of een stekkerblok welke volgens mij zo'n 200 maal hogere investering vraagt. Maar verschil moet er zijn zullen we maar zeggen. En geloof zelfs voor Leo valt er nog iets te wensen (dromen) over.
Hiermee is het hoofdstuk "en wat kost al dat moois?" afgesloten en kunnen we overgaan naar waar het eigenlijk om gaat: genieten van geluid.
Nu ken ik Accuphase al een tijdje, ben vooral een bewonderaar van de E530 welke slechts 2 maal 30 watt (klasse A) geeft. Nu is dat in 98% van de gevallen afdoende. Tenzij hard rock en house jouw ding is. Maar gebruik je een luidspreker (geen electrostaat) met een beetje rendement dan moet het goedkomen.
En nu vond ik hier dat zelfde geluid terug. Een E450 met maar liefst 2 x 180 watt. In een behuizing waar je nooit op uitgekeken zult raken, echt tijdloos. Welke een geluid afgeeft waar je nooit op uitgeluisterd zult raken. Wat wil je nog meer?
O ja een cd spelertje. Ook daar heeft Loe geen halve maatregel genomen. Een Accuphase DP 700. Een paar boxen en wat draadjes en meer heb je op de cd-plaatjes na niet nodig. Wat is het leven toch heerlijk simpel.
Luisteren, of moet ik genieten zeggen? Beter als life kan ik niet zeggen maar wel aangenamer dan life. Want in tegenstelling tot life zit ik nu op de juiste plaats met een glas in je hand, is het volume juist en zijn de liedjes de juiste en in de juist volgorde waarin ik ze wil beluisteren.
Wat mij bij Accuphase altijd als eerste opvalt is dat alle instrumenten afzonderlijk aanwezig zijn. Niets vloeit ineen, niets is ongeveer alles is nauwkeurig geplaatst. Alsof je tussen de instrumenten door zou kunnen lopen als je dat zou willen. De herinneringen naar mijn oude Krell komen weer naar boven want in die richting hoort een merk als Accuphase thuis. Maar laat ik ophouden om niet in superlatieven te vervallen. Nu heb ik met mijn setje ook wel het gevoel alsof de artiesten bij mij binnen staan maar hier is het toch weer anders. Je zou het karakter kunnen noemen. Het is allemaal heel persoonlijk wat ik ervaar. Krell was glas helder maar erg vermoeiend om lang naar te luisteren, Marantz is warm en gemakkelijk om lang naar te luisteren. Accuphase zit ertussen in, het is echt geen achtergrond muziek maar vraagt telkens weer jouw aandacht. Zo van hé luister eens naar mij wat ik hier van bak. Een zeer aangename belevenis. Wat ik nog wel graag zou willen horen is de set van Leo samen met de boxen van 211.
Dat zijn de Canton Reference2.2 DC, boxen welke volgens mij erg goed zouden samengaan met Accuphase. Maar goed ik zou al tevreden zijn om de Accuphase op mijn Etude's te beluisteren. Het is dus niet geheel zonder eigen belang dat ik genereus als ik ben Leo aanbied om zijn Accuphase spullen tijdens de verbouwing maar veilig bij mij op te slaan. Een vrienden dienstje waar ik echt niets voor hoef te hebben. Waar zijn vrienden anders voor?
