'Ten': een schitterende plaat waarvan sommige songs, inderdaad, geïnspireerd door en en een ode zijn aan de vrouw. Het 'object du desir' van de meeste mannen. 'Ten' is bij uitstek een genreplaat. Het beschrijft en vertolkt datgene wat zich aan de keerzijde van het bestaan afspeelt, en dat in ruige en toch melodische klanken: pure poëzie à la Charles Bukowski. Grunge is aan zichzelf gestorven. Doch de bron droogt nooit op. Ik heb vorige maand, bij Plato in Leiden, een tweede handsje van Uriah Heep gekocht: 'Sweet Freedom'. Seventies Rock uit '73. (Eerste verdoeking 1990 - klinkt heel behoorlijk.) Niet het beste van Heep, doch voldoende om in een zeer melancholische post flower-power stemming te komen, en alrap. Prima vervolg trouwens na Pearl Jam, alleen minder donker. Muziek reflecteerd wel degelijk het tijdsgewricht waarin zij 'ontstaan' is. All hail, again! - Cor
