Bruckner: Symfonie Nr. 3 "Wagner" - Münchner Philharmoniker o.l.v. Sergiu Celibidache (EMI, (P)1998/ (C)2011 - 9CD box-set**).
Een Derde onder de beroemde lastpost Sergui Celibidache. Live opgenomen gedurende concerten op 19 en 20 maart 1987 in de Philharmonie am Gasteig in München.
"Celi" stond er bekend om dat hij de tempoaanduidingen in de partituur, letterlijk, ruim nam, zoöok bij Bruckner. Gevolg prachtige traag uitgesponnen en gedragen (portamento) klanktapijten met veel detail en kleur. Celibidache was, samen met Leonard Bernstein, die de voorkeur gaf aansluitend live-uitvoeringen en had een broertje dood aan de studio, die hij maar iets kunstmatigs en gekunsteld vond. Al vroeg in zijn carrière verliet hij definitief de "studio" voor de concertzaal. Daarom vormden uitgaves van opnames van zijn kunnen tijdens zijn leven een grote zeldzaamheid. Zij werden wel gemaakt, maar hij vertikte het consequent om toestemming te geven voor openbaring daarvan. Pas na zijn dood in 1997 kwam de stroom met edities van zijn live-opnames op gang. Tot op de dag van vandaag geldt Celibidache als 'one of a kind, 'a maverick' onder twintigste eeuwse dirigenten. Hard en compromisloos naar de platenbonzen, impressario's en agenten, maar zeer zachtaardig en vriendelijk naar collega musici en publiek. Hij werd tijdens zijn leven ook dan door de laatsten op handen gedragen, terwijl de bonzen hem wel konden schieten.
Leonard Bernstein gaf in de tweede helft van zijn carrière [Deutsche Grammophon] uitsluitend de voorkeur aan live-opnames ter publicatie. Net zoals Celibidache vond hij dat de ambiance van een uitvoering met publiek* een absolute voorwaarde voor een artistieke topprestatie, die publicatiewaardig was.
Celi wilde vanaf een bepaald moment zelfs helemaal geen microfoons meer in de zaal tijdens uitvoeringen onder zijn baton. Dankzij de overredingskracht van vriendelijke, vasthoudende en vooral geduldige producers en opnametechnici kunnen wij nu genieten van een deel van zijn artistieke erfenis. De rest versterft met degenen die erbij waren.
* Voor dirigent Herbert von Karajan vormden de publieksuitvoeringen vaak niet anders dan openbare repetitities voor de ontelbare plaat- en CD-opnames die hij met de Berliner Philharmoniker maakte. Een totaal andere werkwijze dus.
** Huiskamerpremière, na deze box al ruim een jaar in mijn bezit te hebben - foei! Hoe decadent om dan nog meer CD-boxjes aan te willen schaffen - rupsje-nooit-genoeg.
